Chociaż współczesne Włochy są członkiem Unii Europejskiej, gdzie przeznacza się znaczne sumy na wyrównanie różnic pomiędzy bogatymi i biedniejszymi krajami, to nawet polityka spójności nie pomogła zniwelować dysproporcji, jakie od powstania zjednoczonych Włoch, czyli od 1861r. istniały pomiędzy południem Włoch a regionami północnymi tego kraju.
Historycznie, nim Giusseppe Garibaldi rozpoczął batalię o zjednoczenie licznych państewek, w jeden kraj o nazwie Włochy, regiony południowe należały do Królestwa Obojga Sycylii, którym rządzili Burbonowie. Na obszarze tym leżały takie współczesne regiony jak Campania, Puglia, Basilicata, Kalabria, Sycylia i Sardynia, Molise i Abruzzo. Mieszkańcy tych terenów do dziś uważają, że „dusza Włoch” znajduje się na południu a nie na północy kraju. Nie przepadają ani za członkostwem w Unii, ani za mieszkańcami Włoch północnych. Być może zazdroszczą im rozwiniętego przemysłu, większych możliwości znalezienia pracy, wyższego rozwoju cywilizacyjnego.
